Door in de gerevitaliseerde resten van het middeleeuwse Nuwendoorn, de Hollandse dwangburcht bij Krabbendam, een steen te plaatsen, heeft de Westfriese Omringdijk sinds 27 mei een “Stonebrother”.

Versterkt met een handvol dwangburchten was de Westfriese Omringdijk in de middeleeuwen een symbool van de Hollandse macht. Iets dergelijks was de Muur van Hadrianus voor de Romeinen, ruim een eeuw na het begin van onze jaartelling (122-128). Het is nog steeds een imposante muur van steen en plaggen aan de noordgrens van het Romeinse Rijk in Engeland. De Dijk en the Wall hebben een vergelijkbare lengte en zijn tegenwoordig veel bewandelde parels in hun specifieke landschap. ( klik hier voor een virtuele wandeling over the Wall )

Het zijn eigenlijk “landschapsmonumentenbroeders”, bedachten enkele leden van een klein cultureel genootschap dat zichzelf niet bekend wil maken. In 2010, een jaar voor de revitalisering van Nuwendoorn, toen de oude, losgelaten kloostermoppen er nog voor het oprapen lagen, werd een steen geconfiskeerd en nog datzelfde jaar als een kostbaar reliek vervoerd naar het noorden van Engeland. En daar, ergens op het 117 kilometer lange tracé nam, als een “reach out” van Westfriesland naar het Romeinse monument, een kloostermop van Nuwendoorn de plaats in van een eeuwenoude romeinse “Pietra Naturale”. Deze laatste ging vervolgens mee terug naar de Lage Landen, waar hij in een schuurtje belandde en langzaam in de vergetelheid dreigde te raken.

Tot dit weekend.

Na acht jaar “rijping” heeft de steen van Hadrianus nu zijn plek gekregen ín de Nuwendoorn. Daarvoor moesten enkele handelingen worden verricht die op het eerste gezicht streng verboden zijn, maar feitelijk hebben ze bijgedragen aan de restauratie van een detail van de gerevitaliseerde burchtresten. Vast te stellen was namelijk dat de provinciale inspanningen van 2011 bij gebrek aan onderhoud alweer aan verval onderhevig zijn. Zo is de plattegrond ten prooi gevallen aan corrosie en vandalen. Een schanskorf is opengebroken en half leeggeroofd (misschien om er een treurige tuin mee op te leuken ?). De eerste dakpannen op de donjon zijn gesneuveld. Onkruid begint zich een weg te banen door de worteldoeken en de weelderige Hedera die was gepland is zo dood als een pier…..

Maar ik dwaal af.

Op zondag 27 mei is op de restanten van kasteel Nuwendoorn een historische steen geplaatst die de verbroedering moet bezegelen van de Westfriese Omringdijk met de Wall van Hadrianus (Vallum Handriani ). Binnenkort wordt onder auspiciën van het Westfries Genootschap de graffiti hersteld op de put-ombouw en misschien wordt er wel een nieuw Hederaatje geplant :

Waar de bodem brandt
Van opgekropt verleden
Krijgt men nu de geest