Op zaterdag 5 september j.l. hield schrijver, columnist en vriend Bert Wagendorp een lezing over de Westfriese Omringdijk in Eenigenburg. Bert declameerde en ik maakte deel uit van The Deurloupers die in het kleine kerkje aldaar de muzikale omlijsting verzorgden. Omdat ik de bezoekers van de DaikSait de lezing niet wil onthouden volgt hier deel 3:

De Westfriese Omringdijk, deel 3

In 1974 schreef de in 1998 overleden J.J. Schilstra een standaardwerk over de Westfriese Omringdijk, dat In de ban van de dijk heet. In dat boek werd voor het eerst de geschiedenis van de Omringdijk voor een geïnteresseerd publiek uit de doeken gedaan. Dat was 726 jaar na de eerste vermelding van de dijk, in 1248, door de abt van Egmond. Zo lang heeft hij er dus min of meer in alle anonimiteit en rust gelegen.

Terwijl het niet zo is dat de Westfries niet in zijn eigen geschiedenis is geïnteresseerd. Dat is wel degelijk zo. Maar zoals veel regionale geschiedenis is die interesse vooral nostalgisch van aard. Ik kom zelf uit de Achterhoek, en daar is dat ook zo. Een verleden dat voornamelijk ellendig was – mijn voorvaderen hebben vele generaties lang voor een grijpstuiver in de grond staan wroeten en hun enige vorm van ontspanning was seks. Wat weer leidde tot grote gezinnen, bittere armoe en uitzichtloosheid. Ze woonden in plaggenhutten en ze aten oude streekgerechten die eigenlijk niet te doen waren. Toch hangt er tegenwoordig een zekere romantiek rond dat verleden en is het oude streekgerecht behoorlijk populair.

Overigens is er niets tegen nostalgie – als je er maar niet in zwelgt.

Bert Wagendorp

wordt vervolgd

Vroeger (aan de dijk)  :