foto Ed van Daal 2013

Nu griep en verkoudheid de overgang naar een ander weerseizoen onderstrepen wil ik hoestend en proestend graag nog even terugkomen op de eliteuitvoering van de Grote DaikBoekel, die traditioneel op de derde zaterdag van September het definitief einde van de zomer inluidde.

Een mixtuur van 25 bekende  koppen en nieuwe gezichten had zich ’s morgens verzameld in de Alkmaarse Lyceumstraat, de straat met klinkers die zwijgend maar trots nog een mooi stukje wielerhistorie bewaren: hier won Harm Ottenbros, later wereldkampioen (Zolder 1969), zijn eerste wedstrijd.

De Boekeldirectie bepaalde zoals gewoonlijk het moment van vertrek en nam de leiding van het peloton om geneutraliseerd op te trekken in de richting van de start op de Westfriese Omringdijk. Natuurlijk had Cees van Zuilen aka Cornelis de Huisdichter daar enkele gedichten in petto. Drie klassieke stukken had hij in de koker. Tot ieders verrassing trad ook de vermaarde sportjournalist J.V. ineens naar voren om een Limerick los te laten die zich die morgen, op weg naar Alkmaar, in zijn hoofd had genesteld. Hetgeen nog maar weer eens aantoont dat fietsen niet alleen het lichaam, maar ook de geest enorm stimuleert.

Na nog wat bemoedigende woorden van wedstrijdcommissaris N.K. klonk de bel en ging het en groupe op weg naar de koffiestop in Enkhuizen. De omstandigheden waren uitstekend, zeker gezien de herfstachtige taferelen in de aanloop naar deze dag. Het was aanvankelijk wel bewolkt en fris, maar het bleef droog en de zuidwesten wind was in het eerste deel van de ronde nog voornamelijk onze vriend.

Twee gevallen van lekrijden, beide nog vóór het binnenlopen van het pittoreske IJsselmeerstadje Hoorn, zorgden voor wat vertraging. Maar dankzij accuraat reageren vanuit de Belgische volgauto, bereikten wij het restaurant in het oude Enkhuizer kopstation vooraleer de koffie daar koud was…..

De volgende etappe, via Andijk en Medemblik, langs de Wieringermeer en naar de gehaktballen van Kolhorn, verliep zonder incidenten, ontspannen en in een goede harmonie. De punten voor het bolletjesklassement werden bij vuurtoren de Ven ongemerkt opgeëist door DirkJan R., boekelrijder van het eerste uur. Bijna volgens traditie werd in het zicht van de gevreesde lunch wel weer even gas gegeven en werd het peloton eventjes als door een explosie uiteengereten, maar aan de lange tafels van restaurant De Roode Leeuw konden de rijen zich weer sluiten.

2013 bleek een uitstekend jaar voor de ballen; ze waren van uitzonderlijke kwaliteit. Het gastvrije onthaal van uitbater en kok Arie Kooij en zijn ballenmeisjes bleek sowieso wederom een goede basis voor het slotstuk van de negende Boekel: Het gezamenlijk optrekken naar Schagen, de herstart en de wedstrijd. 

De harde tegenwind hield de rijdersformatie tijdens de race op de slingerende Westfriese Zeedijk lang gesloten, maar uiteindelijk werd voor de finish in Schoorldam het kaf toch van het koren gescheiden. Degenen die zich lang hoopvol op kop hadden gezet bleken ineens de haas en werden lachend voorbij gereden. Opnieuw kon de hegenomie van de mannen van tourclub Swed niet worden gebroken. Peter Groen (HHNK) werd de trotse winnaar van de dijkpaal. Al voor de tweede keer. Er was voor hem en zijn twee knechten (eerdere winnaars en nu de nrs. twee en drie) ook nog een gesigneerd exemplaar van het succesboek VENTOUX beschikbaar.

Niet ongenoemd mag worden dat er één vrouwelijk deelneemster was, die vanzelfsprekend als eerste in haar klassement binnenkwam en ook een gesigneerd exemplaar mocht ontvangen uit handen van de bestselerschrijver zelf. Hulde!

Blij na een mooie, gezellige en veilige rit en beschenen door een inmiddels toch doorgebroken najaarszonnetje konden de Boekelrijders zich tenslotte terug in de Lyceumstraat laven aan het aangerukte oud bruin. Op naar de jubileumeditie!