Ik deel mijn dijkobsessie met vrienden in een minigenootschap: de Westfriese Deurloupers. Mensen vragen mij wel eens: “Hoe kom je aan zo’n fijne club dijkvrienden?”. Ik vraag deze mensen of ze even de tijd hebben, en vertel:
Je besluit op een zeker moment om de Westfriese Omringdijk (126 kilometer) in etappes te gaan bewandelen. Dat idee laat je hier en daar eens vallen, op het werk, bij de sportclub of aan de borreltafel. Je benadrukt dat het niet zo gezellig is om dat geheel alleen te doen. Er zullen liefhebbers zijn (minderheid, maar toch) die zich bij jou aanmelden en opteren voor zo’n etappe. Dan kan het lopen beginnen. In tweetallen.
Je hebt lol onderweg, maakt wat geks mee hier en daar en als de klus helemaal geklaard is bedenk je dat het best leuk kan zijn om het met die verschillende mensen nog eens dunnetjes over te doen. Dus je laat ze op 1 tijdstip op 1 plek samenkomen (bijv. op een station). Je stelt de mensen aan elkaar voor, want ze kennen jou wel maar elkaar soms niet. Dan komt er een busje voorrijden, met chauffeur. Je laadt ze daarin en begint aan een retrospectieve tocht langs de dijk met wat geinige onderbrekingen, verrassende ontmoetingen en voldoende tijd voor het uitwisselen van individuele ervaringen. Dat geheel sluit je dan groots af in een restaurant aan een tafel voor 7, waarbij je bier en wijn rijkelijk laat vloeien om de chemie tot een hoogtepunt te brengen. Bruisende en inspirerende nieuwe ideëen zullen het gevolg zijn en voor je het weet roept er iemand: “We zijn een clubje!”
Bron: VKB – oktober 2005 – Fijne dijkvrienden
We zijn inmiddels 12 jaar dat clubje. Lang genoeg om samen ook al tradities te koesteren, zoals de jaarlijkse InwaâidUitwaâier. Een wandeling om het nieuwe dijkjaar mee in te luiden. De wandeling waarbij bij hoge uitzondering introducees welkom zijn.
Gisteren liepen wij onze tiende Uitwaâier in de bossen van Onderdijk, zoals het Kagerbos, het Nesbos en het Overhoekse bos. We trotseerden het gure weer en bezochten in Medemblik de dwangburcht Radboud. Dat is met een aantal andere burchten door Floris V langs de Westfriese Omringdijk gebouwd (1288) om de Westfriezen blijvend te onderwerpen. Doordat de bekende nederlandse architect Pierre Cuypers (Centraal station Amsterdam, het Rijksmuseum) het aan het eind van de 19e eeuw in de hem typerende neo-gotische stijl voortvarend heeft gerestaureerd, staat het er nog. Dat kun je van de andere vier dwangburchten niet meer zeggen, die zijn grotendeels verdwenen.
Van Medemblik ging het over schelpenpadjes langs “de Vooroever” naar het café in Onderdijk met dezelfde naam. Eindpunt van onze Uitwaaier, beginpunt van een nieuw Deurlouperjaar. Ben benieuwd wat het het ons gaat brengen…..
